Kto wymyślił programowanie obiektowe? Czy w każdym programie stosuje się techniki obiektowe?

Programowanie obiektowe (Object-Oriented Programming, OOP) nie ma jednego konkretnego „wynalazcy”, ale jest efektem ewolucji wielu koncepcji i idei. Jednak to Alan Kay, amerykański informatyk, uważany jest za jednego z głównych pionierów programowania obiektowego. W latach 60. XX wieku pracował nad językiem programowania Smalltalk, który był jednym z pierwszych języków programowania obiektowego. Koncepcje OOP były również rozwijane przez innych badaczy, takich jak Ole-Johan Dahl i Kristen Nygaard, twórcy języka Simula, który jest uznawany za pierwszy język programowania obiektowego.

Programowanie obiektowe to paradygmat programowania, w którym programy są zorganizowane wokół obiektów, które są instancjami klas. Każdy obiekt reprezentuje jednostkę z danymi oraz związanymi z nią funkcjami lub metodami. Klasy określają strukturę obiektów i ich zachowanie.

Czy w każdym programie stosuje się techniki obiektowe? Nie, nie wszystkie programy są napisane zgodnie z zasadami programowania obiektowego. Istnieją różne paradygmaty programowania, takie jak programowanie proceduralne, programowanie funkcyjne, czy programowanie zorientowane zdarzeniowo. Wybór paradygmatu zależy od rodzaju problemu, który program ma rozwiązać, a także preferencji programisty.

Programowanie obiektowe jest szczególnie popularne w projektowaniu dużych i złożonych systemów, gdzie modularność, hermetyzacja, polimorfizm i dziedziczenie mogą ułatwić zarządzanie kodem i zrozumienie jego struktury. Jednak mniejsze projekty lub te o specyficznych wymaganiach mogą być bardziej efektywne przy użyciu innych paradygmatów programowania. Ważne jest zrozumienie różnych podejść i elastyczność w wyborze odpowiedniego paradygmatu w zależności od kontekstu i wymagań projektu.